Powszechnie stosowane metody leczenia większych ubytków tkanek (np. tkanki kostnej) przy zastosowaniu materiałów autogennych (przeszczep własnej tkanki pacjenta z jednego miejsca w inne), allogennych (pochodzących od innego człowieka) czy też ksenogennych (pochodzenia zwierzęcego) związane są z ryzykiem przeniesienia chorób, odrzucenia przeszczepu, infekcją oraz uszkodzeniem miejsca, z którego pobrany był materiał do przeszczepu.

nżynieria Tkankowa stwarza możliwość zbudowania tkanki w laboratorium z komórek pochodzących od pacjenta. W tym celu konieczne jest wytworzenie odpowiedniego materiału, który będzie stanowić rusztowanie dla wzrostu komórek i odbudowy tkanki pacjenta. W przypadku materiałów do regeneracji tkanki kostnej dąży się do skonstruowania materiału o parametrach mechanicznych, fizykochemicznych czy biologicznych zbliżonych do kości.